HALFPIPE
Halfpipe w dosłownym tłumaczeniu z angielskiego oznacza "połowę rury". Słowo to jest zarówno określeniem obiektu, jak również konkurencji, którą się na nim rozgrywa. Startujący w konkurencji zawodnicy zjeżdżają w śnieżnej rynnie wykonując akrobatyczne ewolucje. Skoki te oceniane są przez sędziów decydujących o wyniku zawodnika. Regulaminowy HP ma długość od 100 do 120 metrów i szerokość od 13 do 17 metrów. Ściany boczne rynny mają wysokość od 3 do 4,5 metra[4]. Po wybiciu się z nich niektórzy snowboardziści potrafią polecieć do góry kolejne 4 metry, co w sumie daje skok o wysokości 8,5m! W HP przeprowadzane są dwie rundy kwalifikacyjne. W rundzie finałowej startuje 10 mężczyzn oraz 6 kobiet wyłonionych po kwalifikacjach. Każdy z zawodników dysponuje dwoma przejazdami, przy ustaleniu ostatecznego rankingu bierze się pod uwagę tylko jeden (najlepszy) przejazd zawodnika. Wykonywane ewolucje oceniane są przez pięciu sędziów oraz koordynującego ich pracę sędziego głównego. Pierwszy koncentruje się na ewolucjach bez obrotu (standard airs/maneuvers), drugi na ewolucjach z obrotami (rotation), trzeci ocenia wysokość (amplitude), czwarty i piąty zaś ogólne wrażenie (overal impresions). Sędzia główny czuwa nad prawidłowym przebiegiem sędziowania i podliczaniem punktów. Od każdego z sędziów można uzyskać do 10 punktów (10/50).Podstawową wykładnią oceny ewolucji jest zasada "różnorodności" oraz "trudności". Pierwszą zasadę tłumaczy się tak, że zawodnik pokazujący wiele różnych ewolucji osiągnął mistrzowskie opanowanie tego sportu w całości, a nie jedynie w jakimś wąskim fragmencie określonej kategorii ewolucji. Różnorodność zostanie oceniona wyżej niż wąska specjalizacja. Zasada trudności mówi o tym, że zawodnik musi umieć wykonywać tricki trudne w sposób stylowy. Ważnym elementem "pajpowych" zawodów jest muzyka. Znalazła ona nawet specjalne miejsce w regulaminie zawodów. Nakazuje on organizatorom instalację systemu nagłaśniającego zapewniającego zawodnikom możliwość słuchania muzyki podczas trwania zawodów.